Vlak voor sluitingstijd komt er een jonge enthousiaste dame de winkel binnen.
‘We gaan een restaurant beginnen en willen graag 270 vintage borden om mee te starten” zegt ze,
‘waarvan in ieder geval 170 oude dinerborden”.
Dat is fantastisch denk ik bij mezelf, maar heb ik wel zoveel borden??
Samen struinen we door de winkel en ik leer haar smaak een beetje kennen. ‘In elk geval geen effen’ zegt ze stellig. Dat komt goed uit want die heb ik toch niet veel. We spreken een prijs af.
De volgende dag kam ik de hele winkel van onder tot boven uit. Zelfs het bord waar ik altijd zelf van eet moet er aan geloven.
Waarschijnlijk zet ik de winkel hierna voort met enkel sauskommen en dekschalen.