Nadat ik met mijn klant uit Indonesië, miss Rani naar Brussel ben geweest, gaan we de volgende dag naar de winkel. Miss Rani ziet eindelijk met eigen ogen waar al die dozen met serviesgoed die ik haar stuur vandaan komen. Ze is onder de indruk van de hoeveelheid servies dat is opgestapeld in de kleine ruimte. Ze loopt koortsachtig rond om alles te bestuderen en een keuze te maken. Ondertussen helpt ze ook de klanten: “I am from Indonesia and have a porcelainshop too, can I help you?” . Ze draagt het ene na het andere stuk naar buiten om bij haar inkopen te voegen. Het lijkt erop dat de winkel vandaag leeg gaat! Ondertussen fotografeert haar man alle stukken en wordt er live gecommuniceerd met de mogelijke kopers in Indonesië via Whats App. Als een klant iets besteld, wordt het direct door miss Rani en haar man zelf ingepakt. Deze handeling herhaalt zich de hele middag. Aan het einde is de stand 6 dozen van 10 kg en 2 lampen. De kranten, dozen en het bubbelplastic is op en de winkel is leeg.
69. Mijn eigen “Miss Rani” koopt de winkel leeg!
