‘Zullen we dinsdag het plafond gaan witten?’ Een nieuwe corona-activiteit bedacht. ‘Ja Leuk’ krijg ik per omgaande terug op mijn bericht. Nou ja leuk?! Maar goed we gaan het plafond van de winkel witten in een volledig ingerichte servieszaak. Een uitdaging zullen we maar zeggen. Als we klaarstaan om te starten, wordt An, plotseling weggeroepen voor iets belangrijkers. Ik sta er deze dag dus alleen voor en ga aan de slag. Ik heb me voorgenomen om rustig alles voor te bereiden, en niet te haasten om later geen ravage te hebben. Ik ben dus lang bezig met alles onder te dekken met folie. Eerst doe ik alle randen rondom in de winkel, plamuur de slechte plekken waar je niet met een roller bij kunt komen. Ladder op, ladder weer af. Verplaatsen van de toonbanken, naar links, naar rechts. Dan eerst de rozetten, apart schilderen met een kwast en zorgen dat ik niet op de lampen knoei. P. komt polshoogte nemen; ‘Dat schiet niet erg op” is zijn commentaar. Veel werk is onzichtbaar, dat weet iedere klusser. Ik trek me er dus niets van aan en ga onverstoorbaar door, met als enige afleiding, keiharde muziek. Ik krijg het niet af, maar dat geeft niet. De volgende dag maakt An het met de roller in een paar uur af.
Wij witten het plafond van een volledig ingerichte servieszaak
