An heeft al 3 weken contact met een meneer die het huis van zijn oude overleden moeder opruimt. Er is antiek wedgwood servies en zijn moeder heeft altijd gezegd, dat het veel waard is en dat het NIET naar de kringloop mag. Het is nogal veel, maar er is ook heel veel beschadigd ,vooral met ingetrokken bruine vlekken en zelfs het weer is in sommige stukken getrokken. Wij weten daarom niet wat we moeten bieden, zolang we het niet zelf gezien hebben. Dus na 3 telefoontjes van meneer blijft de koop in de lucht hangen…. Ondertussen bellen wij met onze wedgwood expert. Hij weet precies te vertellen hoe oud het is en wat de tekens op de achterkant betekenen. Daarbij vermeldt hij dat je geen augurken kunt eten van borden waar ‘het weer ‘ in zit. Door het zuur van de augurken komt het lood uit de borden vrij.
Dan belt meneer weer, hij zegt dat zijn broer de ‘onderhandeling’ overneemt omdat hij zelf terug gaat naar Engeland.
De broer is cordaat: “Ik kom nu met het servies naar u toe en we zorgen dat we eruit komen”. Enigszins overdonderd blijven wij achter, want dit kan ook helemaal mis gaan. Wat wij voor verwijten naar ons hoofd krijgen als we niet genoeg bieden, of het servies zelfs helemaal niet willen inkopen…
Het servies is werkelijk prachtig, maar twee derde is onverkoopbaar. De broer begrijpt dit ook wel.
‘Weet u wat?” zegt hij ‘ u krijgt het servies gratis, op voorwaarde dat u mij laat weten als u blije kopers gevonden hebt.
Nog diezelfde middag verkopen we alles aan een dame uit Amsterdam. Ze is er helemaal weg van en zegt dat we een stuk goedkoper zijn dan winkels in Amsterdam.
Broer kan tevreden zijn. We hebben een nieuw tehuis gevonden!