Maurien, mijn buurvrouw van ‘Ruby Lee and the Vintage factory’ is met haar winkel verhuisd naar nr. 255. Dit is verderop aan de overkant van de straat. En dat is slikken want we drinken al 5 jaar iedere ochtend koffie.
Daarbij nemen we de dag door en delen lief en leed. Zelfs als het vriest of regent, staan we buiten met onze jassen aan. We kunnen dan met 1 oog de winkels overzien voor als er iemand binnenkomt.
Als een vroege klant ons ritueel verstoort zijn we chagrijning en moeten we ons gesprek op een ander moment van de dag inhalen. Maar dat inhalen is niet hetzelfde als onze koffieronde bij het opstarten van de dag.
Werkelijk alles passeert de revue in onze gesprekken: vervelende klanten, slechte verkoop, goede verkoop, het weer, de kinderen, de straat. Daarna kunnen we de dag met goede moed beginnen.
Nu staat de winkel leeg en ik heb de makelaar al gezien met een Turkse meneer die een kapperszaak wil beginnen. Daar ben ik niet direct heel blij mee. Aan de andere kant van mijn winkel is een Shisha lounge.
De eigenaar Aziz is heel aardig en behulpzaam, maar hij kan mijn koffiemoment met Maurien niet vervangen. Deze situatie is nu al 2 weken zo en het zal nog wel even duren voordat ik er aan gewend ben.
Gelukkig komt Maurien af en toe bij me buurten en dan pakken we de draad weer op. We zitten gelukkig hemelsbreed maar 100 meter uit elkaar.