Wij krijgen telefoon: ‘bent u vanmiddag open? Ik wil met mijn moeder van 88 naar de winkel komen’.
Zij komt uit Den Haag.
Of het ook mogelijk is dat zij een kopje thee krijgen, want ze zijn niet van plan direct weer weg te gaan.
’s Middags stopt er een taxi voor de deur. Er komt een goedgehumeurde, goed geklede hoogbejaarde dame uit, met een rollator.
Zij wordt vergezeld door een jongere dame. Het zijn moeder en dochter. Ze komen direct de winkel binnen. ‘Daar zijn we dan’.
Ik heet de dames van harte welkom en ga thee zetten. Ze hebben ook een cadeautje voor me meegenomen: een rijk versierd kopje uit de twintiger jaren, roze met goud.
En dan begint de tocht door de winkel. Ze herkennen alles en weten alles. Moeder schijnt thuis net zoveel servies te hebben als hier in de winkel staat.
Ze volgt ons al een hele tijd op facebook. “Ik ben jullie grootste fan!’ zegt ze. ‘Valt het tegen in het echt?’ vraag ik. Gelukkig niet.
Er gaat zelfs nog iets mee naar huis, ook al heeft ze al zoveel. En dan is het weer voorbij; de taxi staat voor de deur.