We besluiten onze dozen met Koningsdagspullen toch maar naar een kringloopwinkel te brengen.
De opslag is duurder dan de opbrengst. Met een rondje bellen belanden we bij de kringloopwinkel van de voedselbank op de Keilerweg “Stichting Keigoed”. Het gaat om minstens 50 dozen vol met B-keus servies. Twee vliegen in één klap: wij zijn onze onverkoopbare spullen kwijt en de voedselbank kan het geld van de opbrengst goed gebruiken. Heel wat telefoontjes, verder met diverse vrijwilligers van de voedselbank, is het dan zover. De chauffeurs komen het ophalen. Omdat het in een pakhuis op de Coolhaven staat, spreek ik om 13.00 uur bij het pakhuis af. Het regent en het is koud, maar ik houd tot 14.00 uur vol. Na diverse telefoontjes naar de voedselbank, nog steeds géén busje van de voedselbank.
Als ik weer terug ben in de winkel, bel ik weer met de voedselbank. “Waar bleven jullie nou?”. “Onze chauffeurs konden het adres niet vinden”. Volgende poging, de volgende dag. “Kom dan maar naar de winkel, dan fiets ik voor jullie uit”. Dat is een goed idee. De volgende dag komt er een personenwagen naar de winkel van de voedselbank. “Ik heb toch gezegd dat het minimaal 50 dozen waren?”. De volgende dag, nieuwe ronde, nieuwe kansen. Men komt met een bestelwagen. Niet alles kan mee, maar toch het meeste. Ze komen nog een keer. Als ik een paar weken later weer bel, dat ik weer 5 dozen heb staan, word ik beleefd bedankt.
Men heeft geen plaats meer voor servies!