In maart koop ik op marktplaats een prachtig gekleurd Delfts bord op. Het bord moet uit Groningen komen. Helaas komt het beschadigd bij mij aan.
Na wat heen en weer gesteggel over voor wie nu de kosten zijn, stel ik voor dat de verkoper mij een ander mooi bord stuurt. Maar sturen durft hij niet meer. Hij heeft een kennis die om de hoek
bij de winkel werkt. We spreken af, dat hij het bord meegeeft aan iemand van een Straf advocatenkantoor op de Mathenesserlaan. Maar…… het kan even duren.
In mei denk ik ineens weer aan mijn bord en stuur de verkoper een mailtje. ” Het komt goed”, zegt hij, de advocaat loopt in de pauze vaak genoeg langs mijn winkel.
In juni mail ik de verkoper weer. Kan ik het bord niet zelf gaan halen? En zo komt het dat ik met een vreemde vraag bij een chique advocaten kantoor zit.
De secretaresses kijken mij wat vreemd aan, maar schrijven de boodschap toch op, meneer is niet aanwezig. Het antwoord komt per omgaande:
‘ Geachte mevrouw Mans, …. uw bericht verbaast mij omdat ik het bord al weken geleden(zo niet langer) bij uw buurman op nr. 206 heb afgegeven”. Bij navraag aan de buren ( een restaurant)
kunnen ze zich wel vaag iets herinneren, maar waar het bord nu is?? Geen idee. ‘ s Middags komt het verlossende woord, het bord staat in het magazijn.
En zo komt het dat mijn bord op 1 juli terecht is.