Inmiddels is de schuur donkerblauw, de stenen muur is wit, we hebben een blauwe regen, er zijn buitenpotten met diverse planten en ( niet onbelangrijk) de trap naar de tuin toe is geverfd.
“We moeten naar Gorinchem om steenschotten te kopen” zeg ik tegen P. ‘Hé wat ben je nu weer van plan?’ vraagt hij. ‘De tuin wordt een terras’ . En zo gebeurt het dat we tot 2 keer toe naar een houthandel in Brabant rijden om schotten te halen. Deze moeten in de tuin komen zodat er tafeltjes en stoeltjes kunnen staan zonder dat iedereen wegzakt. En we hebben haast want het moet vóór 1 juni af ( dan bestaat het derde Servies 30 jaar).
Natuurlijk denk ik te simpel; platen op de grond en klaar. “Hoe kom je erbij? “ krijg ik terug, ‘ eerst moet de tuin geëgaliseerd, dan moet er een framewerk getimmerd worden om de platen waterpas te krijgen”. “Jullie denken altijd dat alles maar hup hup gaat’. Dat denken wij zeker, want als we alles van te voren wisten, dan begonnen we nergens aan. Maar de schotten staan klaar en het framewerk komt er. Ook al hadden we het gisteren graag af gehad.