Heel regelmatig komt er een jonge man van Chinese afkomst, in de winkel. Hij heeft alleen interesse in Chinees servies. Alles wat Chinees is, bekijkt hij met bovenmatige belangstelling en hij maakt altijd veel foto’s. Omdat er ook veel Nederlands servies is van rond de eeuwwisseling met Chinese motieven, moet ik hem altijd overtuigen dat het niet Chinees is.Chinese motieven waren rond de eeuwwisseling in de mode. Ik kan niet inschatten wat hij wel of niet begrijpt. Inmiddels heeft hij alles wat Chinees is bij me weggekocht, dus vaak komt hij voor niets. Maar vandaag komt hij niet voor niets. Ik heb prachtige antieke borden ingekocht, waarvan ik heel zeker weet, dat ze Chinees zijn. Hij vindt ze prachtig en koopt er 3. Anne laat zien dat ze thuis ook nog een paar mooie Chinese stukken heeft en laat hem dat op haar telefoon zien. En ja, hij vindt het práchtig. We beloven dat we het donderdag in de winkel hebben. Als wik vraag hoe hij heet, zegt hij ‘Jan”. We reageren ongelovig, maar als hij het opschrijft blijkt het ‘Yang” te zijn. Dat komt beter in de richting. Als we gedetailleerd over de spullen gaan praten blijkt hij toch niet alles te verstaan. Gauw zet ik mijn Poketalk aan, een klein vertaal computertje. En wie schetst onze verbazing?! Het werkt. We ontlokken hem de ene na de andere bevestigende strijdkreet ter uiting van zijn begrip. Donderdag komt hij om de overige stukken te kopen.
89. Mijn ‘Poketalk’ doet het! Zelfs in het Chinees!
