Mijn grootste inkoop van servies komt van particulieren. Inmiddels weet men mij te vinden en krijg ik per dag een aantal maal servies aangeboden. In het begin kreeg ik veel mensen met dozen in de winkel , zij wilden allemaal hun oude servies aan mij verkopen. Maar mijn winkel is te klein om de hele dag dozen servies te beoordelen. Alles gaat dus via de mail. Hoewel ik per dag zeker 3 x servies krijg aangeboden ( 21 keer per week) , komt het meestal maar tot één aankoop per 2 weken. Maar ik kom wel aan gekke dingen, zonder dat ik er iets voor hoef te doen, denk aan series sierborden met paarden of cicades uit Frankrijk, Engelse hondenbeelden of beeldjes met porselein van kant.
Mijn criteria om in te kopen zijn:
*het moet gaaf zijn,
*het moet gek zijn
*ik moet het zelf mooi vinden,
*dan hoeft het niet populair te zijn,
*er is veel vraag naar,
*ik moet nog winst kunnen maken.
Van de 21 keer dat ik iets te koop krijg aangeboden per week, wijs ik 15 af. Van de 6 waar ik wel op bied, heb ik er soms 1 of helemaal niet één. Hoe komt dat?
– men vindt mijn bod te laag
– men woont te ver weg en ik ga het niet halen’
– men heeft het tussentijds al verkocht aan een ander
– men is blij met mijn bod en komt het graag aan mij verkopen.
Een enkeling koopt voor mij in. Er is een echtpaar, dat alle kringloopwinkels afloopt en voor mij glazen koopt. Ze moeten groot zijn en van kristal. Kristal is duidelijk, maar wat is groot? Dat is subjectief. Maar inmiddels weten ze wat ik wil.
Er zijn ook mensen die mij gratis servies willen geven. Daar ben ik gek genoeg, meestal niet blij mee. Het kan direct in de vuilnisbak in of alsnog naar het kringloopwinkel.